Kur'ani, farmacia dhe sherimi i semundjeve
-
1,120Lekë
-
Shtëpia Botuese: Nun
- Autori: Dr.Halid Faik El-Ubejdi
- ISBN: - Numri i Fletëve: 186
PËRFITIMET SHËNDETËSORE
Duke e përshkruar këtë, Allahu thotë në librin e Tij me urtësi:
Dhe (përkujtoju njerëzve) atë ditë, kur në secilin popull do të sjellim dëshmitar kundër tyre, e ty të sjellim dëshmitarë kundër atyre. Ne ty ta shpallëm librin sqarim për çdo send, udhëzim e mëshirë dhe myzhde për muslimanët. " (An-Nahl, 89)
Kështu, Kurani është sqarim për çdo send, udhëzim e mëshirë për të gjitha gjërat, shërim dhe shpëtim; në të ndodhen edhe lajmet e mira rreth fitores së këtij besimit, lajmet e gëzuara rreth Xhenetit, të cilat e kanë mahnitur shkencën, dhe kjo mahnitje i shtyu shumë prej tyre të merren me atë, ashtu siç tha Profeti a.s. në hadithin që e përmendëm në fillim të kësaj serie të 15 librave.
Prandaj, shumë prej tyre i janë drejtuar Kur'anit si burim zbulimesh. Ekspertët e insekteve e kanë të njohur se bardhësia në shirit grade - glaukom16, është shkaktuar nga presioni në rritje në sy si rrjedhojë e ndryshimeve emocionale të shkaktuara nga emocionet e mendore, për shkak të pikëllimit të madh, dhe kjo po ndodh përsëri si produkt i presionit të gjakut. Në lidhje me këtë kemi gjetur në Kur'an një dëshmi duke e lexuar rrëfimin për historinë e Jakupit a.s. dhe të birit të tij, Jusufit a.s, në Suren Jusuf, në të cilën thuhet:
Dhe, ua ktheu shpinën e tha: "O dëshpërim i im për Jusufin, dhe nga pikëllimi iu zbardhën të dy sytë, po i përmbajtur (nga pikëllimi). ". (Jusuf, 84)
Kuptimi i kësaj është se kur Jakubi a.s, mësoi për humbjen e të birit, u sëmurë, u trishtua, u pikëllua dhe duke qarë intensivisht, në mënyrë që ajo ishte shkak që për këtë ti mblidhej bardhësia në sy dhe të verbohej.
Studimit të këtij ajeti i është përkushtuar një mjek egjiptian duke na zbuluar se uji i lëngët nga e cila është trajtuar lëngu i bardhë posedon përbërje të njëjtë kimike si djersa njerëzore, ose djersa nga trupi. Kjo ide ka lindur në bazë të rrëfimit rreth Jusufit a.s. Pikëllimi i madh e trishtoi babain e tij Jakubin a.s., dhe kështu nga pikëllimi për djalin e humbur sytë e tij u verbëruan duke qarë. Kur Jusufi erdhi në një pozitë të lartë dhe kur u takua me vëllezërit e tij, ai u tha atyre për të marrë këmishën e tij dhe e vuri në fytyrën e babait të tij, kështu shikimi i tij do ti kthehet. Ata vepruan kështu, dhe pamja e Jakubit a.s. u kthye. Kjo është theksuar në Suren Jusuf, në të cilën thuhet:
84. Dhe, ua ktheu shpinën e tha: "O dëshpërim i im për Jusufin, dhe nga pikëllimi iu zbardhën të dy sytë, po i përmbajtur (nga pikëllimi).
85. Ata thanë: "Për All-llahun ti vazhdimisht e përkujton Jusufin derisa do të sëmuresh rëndë, e të shkatërrohesh".
86. Ai (Jakubi) tha: "Unë hidhërimin tim dhe pikëllimin tim ia parashtroj All-llahut, e unë di për All-llahun atë që ju nuk e dini".
87. (Jakubi u tha të bijve të vet) "O bijtë e mi, shkoni dhe hulumtoni (në Egjipt) për Jusufin dhe vëllain e tij, e mos e humbni shpresën nga mëshira e All-llahut, pse vetëm populli jobesimtar e humb shpresën në All-llahun".
88. (shkuan) E kur hynë tek ai i thanë: "O ti zotëri, neve dhe familjen tonë na ka goditur skamje e vështirë, e kemi ardhur me një mall të vjetër, e ti pra na mbush masën (barrën) dhe na dhuro, All-llahu i shpërblen ata që dhurojnë".
89. Ai (Jusufi) tha: "A e dini çka keni bërë me Jusufin dhe vëllain e tij kur ishit injorantë?"
90. Ata thanë: "A ti je vetë Jusufi?" Ai tha: "Unë jam Jusufi, e ky është vëllai im, All-llahu na dhuroi shpëtimin, pse ai që ruhet dhe bën durim, s'ka dyshim All-llahu nuk humb shpërblimin e punëmirëve".
91. Ata thanë: "Pasha All-llahun, është e vërtetë se All-llahu të ka lartësuar mbi ne, kurse ne vërtet ishim fajtorë!"
92. Ai tha: "Sot nuk ka qortim kundër jush, All-llahu ju faltë juve; Ai është më mëshirues i mëshiruesve!
93. Ju shkoni me këtë këmishën time, dhe hidhnia atë babait tim në fytyrë, e atij do t'i kthehet të pamurit, e pastaj ejani tek unë me tërë familjen time".
94. (u nisën) Dhe posa u ndanë devet (prej qytetit), i ati i tyre tha: "Unë po e ndiej erën e Jusufit, mos më konsideroni të matufosur." (këtë ia tha familjes së vet në Palestinë).
95. Ata (që ishin prezent) thanë: "Për All-llahun, ti vërtet qëmoti je në humbje".
96. E kur erdhi myzhdexhiu, ia vuri atë (këmishën) mbi fytyrën e tij, atij iu kthye të pamurit dhe tha: "A nuk ju thashë se unë di nga All-llahu çka ju nuk dini?". "(Jusuf, 84-96)